Pies wzrost: 43 cm
Pies waga: 11 kg
Suka wzrost: 40 cm
Suka waga: 9,5 kg
Aktywność Fizyczna :
Koszty :
Przyjazny dziecku :
Tolerancja dla innych zwierząt:
Pielęgnacja sierści :
Charakter układów z właścicielem :
_________________________________________________________________________________
Hodowle polecane przez Royal Canin :
Stellanova
Stella Zawadzka
Mazowieckie
509 305 855, stellanova@op.pl
==================================
Nirse
Krzysztof Wodarski
Mazowieckie
792 444 861, nirsekw@gmail.com
W hodowli psy rasy: whippet oraz basenji. Zapraszamy na naszą stronę internetową.
============================================================
Ameba
Maria Baranowska
Wielkopolskie
695 742 411, baranowskamaria@wp.pl
W hodowli psy rasy wyżeł weimarski, basenji, buldog francuski oraz thai ridgeback.
=============================================================
Pierwsze wzmianki o psach zbliżonych wyglądem do współczesnego basenji pochodzą z Egiptu z 2700 r. p.n.e. Najstarszy wizerunek tych psów odnaleziono w grobowcu faraona Cheopsa. W Egipcie psy te spełniały rolę psów stróżującą, myśliwską i jednocześnie były psami do towarzystwa. Obecnie nikt nie jest w stanie stwierdzić, czy pierwsze basenji przywędrowały do Egiptu z serca Afryki, czy też odwrotnie. Więcej zwolenników ma jednak wersja pierwsza.
Wracając do teorii wędrówki z Afryki do Egiptu, warto podkreślić, że w Kongo psy te służyły przede wszystkim do polowania (zaganianie zwierzyny), podczas którego nosiły na szyjach drewniane dzwoneczki i tym samym dawały sygnał myśliwym, gdzie się w danym momencie polowania znajdują.
Pierwsze oficjalne wzmianki o basenji pochodzą z 1869 r., natomiast pierwsze basenji na kontynencie pojawiły się w 1947 r., a w Polsce w 1992 r.
Basenji to żywy, pełen energii pies, niewysoki (do 43 cm). Jest on pełen gracji w ruchu, jak i w statyce. Z wyglądu przypomina gazelę. Cechy charakterystyczne tej rasy, dzięki którym można na pierwszy rzut oka poznać, że to basenji, to pomarszczone czoło i pięknie zakręcony ogonek. Są to psy bardzo czyste, nie wydzielające swoistego psiego zapachu. Basenji nie szczeka tak, jak każdy inny przedstawiciel canis familiaris. Wydaje z siebie dźwięki podobne trochę do miauczenia kota, płaczu niemowlęcia, śpiewu w rodzaju jodłowania, warczenia itp. Takie odgłosy wydają w chwili emocji.
Są często porównywane do kotów. I nie chodzi tu tylko o ich koci wdzięk, lecz również o sposób zachowania się. Basenji myją się jak koty, łapką. Uwielbiają siedzieć na podwyższeniu i z wysokości oglądać, co też dzieje się w domu. Wszelkie koce, kołdry, jak również nasze swetry, służą basenji do schowania się, i w ciepełku, spędzenia kilku chwil samotności. Po takim odpoczynku są pełne werwy do zabawy, zaczepiają nas swoimi „chwytnymi, rozmawiającymi” łapkami i prowokują do gonitw , zapasów lub delikatnych podgryzań. Tak jak koty, lubią nasze kolana i wykorzystują każdą okazję, aby się do nas przytulić.
Basenji uwielbiają jeść. Nie są zbyt wybredne, smakuje im zarówno sucha karma, jak i jedzenie tradycyjne. Należy jednak uważać, aby ich nie przekarmić, bo wtedy zamiast lekkich i zwiewnych gazeli, mamy tłuściutkie hipopotamy.
Na pewno nie jest to rasa dla każdego. Ważnym jest, aby jego właściciel miał już jakieś doświadczenie z psami, aby basenji nie był jego pierwszym psem. Basenji przez swój temperament (czasami trudny do okiełznania) nie nadają się dla ludzi, którzy po powrocie do domu marzą tylko o świętym spokoju. Ten pies potrzebuje nas, naszej uwagi, naszego ciepła (dosłownie i w przenośni) i dużo naszego czasu. Lubią intensywne spacery, podczas których ich szalone gonitwy dają upust energii, a rowerowe wycieczki z basenji przy boku, to wspaniała forma relaksu dla psów i dla nas. W basenji nie ma cienia agresji czy niechęci do ludzi. Do obcych odnoszą się z lekkim dystansem. Potrafią przyzwyczaić się do obecności innych zwierząt w domu. Na spacerach bezpieczniej wyprowadzać basenji na smyczy, gdyż nie są zbyt posłuszne. Co prawda można je nauczyć posłuszeństwa, ale nigdy tak do końca nie można mieć do nich zaufania w tym względzie.
Basenji występują w 4 odmianach kolorystycznych: rudo-białe, trikolor, czarno-białe i rudo-białe pręgowane. Znakiem szczególnym basenji są białe końcówki łap, podbrzusze i koniec ogona oraz znaczenia nad oczami w formie tzw. nasion melona u przedstawicieli w umaszczeniu trikolor. Co ciekawe, biała kryza wokół szyi, nie jest obowiązkowa. W miotach, w zależności od umaszczenia rodziców, mogą urodzić się szczenięta w różnych kolorach.
Basenji to generalnie zdrowe psy, o bardzo dobrym apetycie, pełne witalności. Lecz mogą je dotknąć choroby oczu, stanów biodrowych, nerek oraz rzadziej schorzenia jelitowe, problemy z tarczycą, rzepką kolanową czy sercem. W niektórych krajach przed dopuszczeniem psa do hodowli należy wykonać obowiązkowe badania. W Polsce takiego obowiązku jeszcze nie ma.
Najbardziej popularne powiedzenie o basenji:
- Co jest lepsze od jednego basenji?
- Dwa basenji!
Wracając do teorii wędrówki z Afryki do Egiptu, warto podkreślić, że w Kongo psy te służyły przede wszystkim do polowania (zaganianie zwierzyny), podczas którego nosiły na szyjach drewniane dzwoneczki i tym samym dawały sygnał myśliwym, gdzie się w danym momencie polowania znajdują.
Pierwsze oficjalne wzmianki o basenji pochodzą z 1869 r., natomiast pierwsze basenji na kontynencie pojawiły się w 1947 r., a w Polsce w 1992 r.
Basenji to żywy, pełen energii pies, niewysoki (do 43 cm). Jest on pełen gracji w ruchu, jak i w statyce. Z wyglądu przypomina gazelę. Cechy charakterystyczne tej rasy, dzięki którym można na pierwszy rzut oka poznać, że to basenji, to pomarszczone czoło i pięknie zakręcony ogonek. Są to psy bardzo czyste, nie wydzielające swoistego psiego zapachu. Basenji nie szczeka tak, jak każdy inny przedstawiciel canis familiaris. Wydaje z siebie dźwięki podobne trochę do miauczenia kota, płaczu niemowlęcia, śpiewu w rodzaju jodłowania, warczenia itp. Takie odgłosy wydają w chwili emocji.
Są często porównywane do kotów. I nie chodzi tu tylko o ich koci wdzięk, lecz również o sposób zachowania się. Basenji myją się jak koty, łapką. Uwielbiają siedzieć na podwyższeniu i z wysokości oglądać, co też dzieje się w domu. Wszelkie koce, kołdry, jak również nasze swetry, służą basenji do schowania się, i w ciepełku, spędzenia kilku chwil samotności. Po takim odpoczynku są pełne werwy do zabawy, zaczepiają nas swoimi „chwytnymi, rozmawiającymi” łapkami i prowokują do gonitw , zapasów lub delikatnych podgryzań. Tak jak koty, lubią nasze kolana i wykorzystują każdą okazję, aby się do nas przytulić.
Basenji uwielbiają jeść. Nie są zbyt wybredne, smakuje im zarówno sucha karma, jak i jedzenie tradycyjne. Należy jednak uważać, aby ich nie przekarmić, bo wtedy zamiast lekkich i zwiewnych gazeli, mamy tłuściutkie hipopotamy.
Na pewno nie jest to rasa dla każdego. Ważnym jest, aby jego właściciel miał już jakieś doświadczenie z psami, aby basenji nie był jego pierwszym psem. Basenji przez swój temperament (czasami trudny do okiełznania) nie nadają się dla ludzi, którzy po powrocie do domu marzą tylko o świętym spokoju. Ten pies potrzebuje nas, naszej uwagi, naszego ciepła (dosłownie i w przenośni) i dużo naszego czasu. Lubią intensywne spacery, podczas których ich szalone gonitwy dają upust energii, a rowerowe wycieczki z basenji przy boku, to wspaniała forma relaksu dla psów i dla nas. W basenji nie ma cienia agresji czy niechęci do ludzi. Do obcych odnoszą się z lekkim dystansem. Potrafią przyzwyczaić się do obecności innych zwierząt w domu. Na spacerach bezpieczniej wyprowadzać basenji na smyczy, gdyż nie są zbyt posłuszne. Co prawda można je nauczyć posłuszeństwa, ale nigdy tak do końca nie można mieć do nich zaufania w tym względzie.
Basenji występują w 4 odmianach kolorystycznych: rudo-białe, trikolor, czarno-białe i rudo-białe pręgowane. Znakiem szczególnym basenji są białe końcówki łap, podbrzusze i koniec ogona oraz znaczenia nad oczami w formie tzw. nasion melona u przedstawicieli w umaszczeniu trikolor. Co ciekawe, biała kryza wokół szyi, nie jest obowiązkowa. W miotach, w zależności od umaszczenia rodziców, mogą urodzić się szczenięta w różnych kolorach.
Basenji to generalnie zdrowe psy, o bardzo dobrym apetycie, pełne witalności. Lecz mogą je dotknąć choroby oczu, stanów biodrowych, nerek oraz rzadziej schorzenia jelitowe, problemy z tarczycą, rzepką kolanową czy sercem. W niektórych krajach przed dopuszczeniem psa do hodowli należy wykonać obowiązkowe badania. W Polsce takiego obowiązku jeszcze nie ma.
Najbardziej popularne powiedzenie o basenji:
- Co jest lepsze od jednego basenji?
- Dwa basenji!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz