środa, 17 sierpnia 2011

Bernardyn

Dane ogólne

Długość życia: 8-12 lat
Pies wzrost: 70-95cm
Pies waga: do 125 kg
Suka wzrost: 65-85 cm
Suka waga: do 115 kg



Opis rasy:
Skrócona historia i pochodzenie Bernardyna.

Schronisko dla wędrowców i pielgrzymów zostało założone w XI wieku na przełęczy Św.Bernarda na wysokości 2473 m n.p.m. przez Mnichów, którzy kilka wieków później wyhodowali wspaniałe psy o bardzo dużych predyspozycjach ratowniczych. Jak podają różne źródła, Mnisi zaczęli od Pasterskiego Psa Górskiego. Psy te były początkowo stróżami klasztoru, następnie stały się psami sanitarnymi, które pokonywały ciężki teren górski aby w przymocowanych do obroży pojemnikach dostarczyć zabłąkanym wędrowcom pożywienia, lekarstwa i rumu dla ogrzania. Około roku 1820 Bracia Zakonni skrzyżowali swoje psy z Nowofundlandami i przez kilku pokoleniową, ciężką selekcję doszli do ideału pod względem użytkowym. Psy te okazały się niezastąpione niosąc ludziom bezinteresowną pomoc, przypłacając często swoim życiem. Żadne inne psy w ówczesnych czasach, nie byłyby w stanie pokonać samodzielnie tak odległych tras łączących Szwajcarię z Włochami, w nawet skrajnie ciężkich warunkach nie traciły orientacji w terenie. O klasztornych psach, jako przewodnikach, sanitariuszach i ratownikach istnieje do dnia dzisiejszego bardzo dużo zapisków i kronik w różnych językach na całym świecie. Na uwagę zasługują liczne pamiętniki oraz przekazy ustne wędrowców, oraz żołnierzy Napoleona, którzy pokonując przełęcz zostali uratowani od białej śmierci przez tych dobrodusznych ratowników. Na wręcz niewiarygodną uwagę zasługuje legendarny Barry, który żył w latach 1800-1814,jego odwaga, poświęcenie i czyny przeszły do historii na stałe. Przed klasztorem na Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda znajduje się pomnik niezapomnianego Barrego, a na jego cokole jest napis tłumacząc na polski „Bohaterski Barry uratował życie czterdziestu osobom, czterdziesta pierwsza go zabiła”....
Krótko mówiąc, gdziekolwiek byśmy się doszukiwali historii tej rasy, to prawda jest jedna, że historia bernardyna zaczęła się w Alpejskim Hospicjum założonym i prowadzonym przez Braci Augustianów.

Opis rasy:

Nie ma w całym cywilizowanym świecie człowieka, który by nie słyszał o tak wybitnej i zasłużonej dla ludzkości rasie jaką jest Bernardyn.
Jest to wspaniały dobroduszny olbrzym o gołębim sercu, lojalny wobec osób zaprzyjaźnionych, kochający dzieci a zarazem pilnując obejścia nieufny wobec obcych. Jest to pies uniwersalny; a więc ozdoba posesji, stróż, przyjaciel całej rodziny, opiekun małych dzieci.
Jest bardzo pojętny, łatwy do szkolenia i bardzo wierny. Po swoich przodkach odziedziczył chęć niesienia pomocy potrzebującym, jak również doskonały instynkt przewidywania lawin, burz oraz innych kataklizmów. Potrafi np. 40 min. wcześniej sygnalizować nadejście lawiny czy burzy śnieżnej. Dlatego po dzień dzisiejszy te psy są używane w Alpach na przełęczy Św.Bernarda jako sanitariusze, pomocnicy przewodników, zwiadowcy terenu. Używane są też do torowania dróg w głębokim śniegu, oraz do odstraszania niedźwiedzi. Nie są jednak już tak niezastąpione jak niegdyś, wyparły je w niektórych przypadkach inne małe pieski np. labradory, które ratownik może łatwo zabrać na kolana, czy obok siebie i spuścić z helikoptera, a wszystko to dzięki dzisiejszej technice. W rasie bernardyna jest dość duża rozbieżność i zróżnicowanie jeśli chodzi o wielkość, wagę i wygląd, a to za sprawą krzyżowania i dolewania różnej krwi w zależności czy większość tej krwi pochodziła od pierwszych protoplastów, czy w późniejszych czasach przez dolewkę krwi mastiffów oraz nowofundlandów w zależności od potrzeb, jak też upodobań hodowców i miłośników tej rasy na różnych kontynentach. Największe i najbardziej masywne bernardyny o imponujących głowach i grubej kości to typ niemiecki i włoski, nieco mniejsze lecz potężne o mocnym froncie to psy duńskie oraz szwajcarskie. Najmniejsze bernardy to typ amerykański, w Polsce i u naszych sąsiadów znajduje się kilka sztuk. urzekający wygląd odróżniający się od wszystkich innych ras. Największe zasługi w tej rasie mają szwajcarscy hodowcy tacy jak; Dr.Kunzli Fritz Blosch, Bauer Egger, Carl Steiner oraz współpracujący z nimi Niemcy; Książę Albrecht Braunfels, Dr.Calaminus, Dr.Kasten a następnie największa sława światowa w tej rasie Chrabia Dr. Antonio Morsjiani. Ta włoska rodzinna hodowla z tradycjami o nazwie przydomku dell Soccorso cieszy się do dziś sławą i osiągnięciami swoich pupili. Wzorzec bernardyna oficjalnie zatwierdzono na Międzynarodowym Kongresie Kynologicznym w Zurychu w 1887r. jednocześnie ujednolicając wygląd psów pod względem eksterieru wystawowego na wzór psów protoplastów typu szwajcarskiego i niemieckiego. Od tego to mniej więcej czasu do czasu międzywojennego, okres ten zwany był przez profesjonalistów złotym okresem, a rasą o której mowa zajmowali się ludzie zamożni-dżentelmeni i szlachta. W tej chwili nasze polskie bernardyny, mające w rodowodach najlepsze światowe sławy nie pochodzą od swoich przodków, a często na skutek odpowiedniej selekcji oraz trafnego kojarzenia, jak też fachowego prowadzenia od urodzenia przez doświadczonych hodowców przewyższają je, co można obserwować na różnych międzynarodowych wystawach już od wielu lat. Jako dowód że mamy wartościowe psy, niech świadczy fakt że do naszych reproduktorów z polskimi przydomkami, przyjeżdżają suki do krycia z wielu krajów europy np. Niemiec, Austri, Węgier, Słowacji, Czech, Ukrainy, Litwy, Bułgarii, nasi sąsiedzi również dokonują zakupu szczeniąt. Kończąc chciałem życzyć wszystkim sędziom miłych wystawców i profesjonalnie przygotowanych ze swymi pupilami do oceny, a wystawcom kompetentnych i obiektywnych sędziów aby wrażenia powystawowe nie spędzały im snu z oczu.....


Hodowle Royal Canin dostępne na www.royal-canin.pl

pozdrawiam.!

wtorek, 16 sierpnia 2011

Bearded Collie

Dane ogólne:




Opis rasy :
Żaden człowiek nie jest w stanie zapomnieć szarego psa z Kenmuir, obdarzonego siła wyrazu Madonny Rafaela (...). Bezcenne jest uczucie, jakim jest w stanie obdarzyć swego pana ten pies, przypominający dostojnego rycerza w szarym habicie."-
to pierwszy opis kosmatego collie pochodzący z wydanej w 1850 roku książki Alfreda Ollivanta "Owd Bob":
Wiele jest hipotez dotyczących pochodzenia Bearded Collie. Jedno ze źródeł przedstawia go jako potomka polskiego owczarka nizinnego. Inne źródło donosi, iż udział w procesie hodowlanym rasy miał pies w typie owczarka pirenejskiego. Jeszcze inne udowadniają, że jest to krzyżówka dwóch typów ras. Jedna z nich to loweland, pies duży, w kolorach szarym do czarnego; druga - highland, pies mniejszy o umaszczeniu szarym do brązowego.
Bez względu na to, której z hipotez damy wiarę, jedno jest pewne - jest to jeden z najbardziej widowiskowych psów pasterskich. To prawdziwa uczta dla oka. W górzystej Szkocji, gdzie spełniały funkcje pasterskie zaganiając stada, charakterystyczną cechą był kosmaty włos zabezpieczający psa przed chłodem i deszczem. W pracy pasterskiej posługiwały się głosem, a ich cechy myśliwskie zawdzięczały kojarzeniu ze szkockimi chartami.
Na ringu wystawowym BC pokazały się po raz pierwszy w 1897 roku w Edenbourgu.
Finalnie istnienie tej rasy zawdzięczamy pani Willison. W pochodzeniu każdego rodowodowego bearded collie doszukamy się przodka z przydomkiem hodowlanym of Bothkenar, a od 1955 roku po raz kolejny zarejestrowany został w Anglii Klub Bearded Collie.
Pierwszy bearded collie w Polsce to suczka Ruta di Poggio Petroio, która przyjechała z Włoch w 1984 roku. Dała ona początek hodowli „ Cud nad Wisłą” dr.T. Śpiewankiewicza. Kilka potomków Int.Ch Ruty (z czterech miotów) po kryciach czołowymi reproduktorami Europy przyczyniło się do rozwoju tej rasy w Polsce. W ostatnich latach, staraniem polskich hodowców, sprowadzono kilka doskonałych psów i wyhodowano obiecujące mioty.
"Bearded" w tłumaczeniu z języka angielskiego znaczy "brodaty". Długie, twarde włosy tworzą na głowie grzywkę, brodę i wąsy. Jest to pies niezbyt duży. Szczenię przypomina pluszową zabawkę, a gdy dorośnie nadal pozostaje cudowną przytulanką. Ma lekko wydłużony korpus (sylwetka o proporcjach 4:5) i mocną budowę. Bardzo efektowny dzięki swej obfitej sierści. Umaszczenie bearded collie bywa bardzo różnorodne i zmienia się przez całe życie. Szczenięta rodzą się w czterech umaszczeniach - czarnym, błękitnym, brązowym i płowym. Z wiekiem większość szczeniąt rozjaśnia się i to bardzo mocno - prawie wszystkie psy około pierwszego roku są, albo jasno srebrzyste, albo jasno beżowe, często prawie białe. Bywają też, choć sporadycznie,
osobniki, których włos pozostaje w barwie urodzeniowej.
Z racji swych cech psychicznych beardie to obecnie pies wszechstronny. Adoptuje się doskonale w każdym środowisku. Jest zarówno szczęśliwy w niewielkim mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem. Jest bardzo przyjacielski i absolutnie wyzbyty agresji. Edukacja przebiega bez problemów - jest bardzo inteligentny. Mówi się nawet o nim, że jest od urodzenia posłuszny. Naukę i wzajemne kontakty zaleca się rozpocząć jak najwcześniej, muszą być one oparte na bezwzględnym zaufaniu. Wrodzone poczucie respektu wobec hierarchii czyni go psem niekonfliktowym. Beardie lubią być w centrum uwagi i najlepiej nadają się do rodzin z podrastającymi dziećmi. Są doskonałymi towarzyszami zabaw dla dzieci i równie dobrym kompanem dla innych zwierząt. To także wyśmienity partner do szkoleń posłuszeństwa, a także zawodów obedience, agility, flyball, frisbee i pasienia. Doskonale sprawdzają się w policji pomagając przy wykrywaniu narkotyków, oraz jako ratownicy poszukujący ofiar pod gruzami. Jest to pies stworzony do współpracy z człowiekiem, zawsze gotów robić to, czego się od niego oczekuje. Ostre traktowanie i presja ze strony człowieka są niedopuszczalne, co w konsekwencji może całkowicie zrujnować psychikę beardie (stają się neurasteniczne). Psy tej rasy są z reguły podporządkowane, nie wykazują chąci przejmowania przywództwa i dominacji w stosunku do człowieka. Najbardziej konfortowo czują się kiedy to człowiek ustala zasady i reguły wspólnego życia. Wymagają zdecydowanie opieki, zajęcia i prowadzenia człowieka. Ich cechy pasterskie przejawiają szczególnie w opiece nad dziećmi. Traktują je często jak swoje stado, ktore trzeba nieustannie "zaganiać". Stąd, przy braku cienia agresji i ich zawsze radosnym charakterze, tak pięknie sprawdzają sie m.in w dogoterapii. Powinien mieć właściciela zrównoważonego, sympatycznego i dynamicznego, który dołoży starań, aby umożliwić mu dużą dawkę ruchu na codzień. Już sama zabawa w aportowanie uczyni beardie szczęśliwym, a dodatkowo zacieśni i utrwali pozytywny kontakt z właścicielem.
Bearded collie to odporny i zdrowy pies pasterski. Choroby, które nękają inne rasy wydają się go oszczędzać.
Żywienie w tej rasie nie nastręcza większych problemów. Są niewybredne.
Pielęgnacja bearded collie wymaga trochę wysiłku, ale nie aż tyle, aby nie można było sobie z nią poradzić. Kosmaty włos nie pozwala, aby pies zmókł zbyt intensywnie na spacerze, a także chroni go przed wiatrem i przegrzaniem. Sierść w tej rasie tworzy miękki podszerstek i włos długi okrywowy, o "koziej" strukturze, który w przeciwieństwie do pierwszego rośnie praktycznie przez cale życie beardie. Podszerstek natomiast ulega wymianie. Piękny, długowłosy bearded okryty płaszczem włosów to prawdziwa "uczta dla oka" Zachwyt ten jest udziałem wielu osób przyglądającym się efektownym psom, które prezentują się na ringach wystawowych.
Na efekt końcowy w postaci "płynącego", z pięknym, rozwianym włosem beardie trzeba jednak poczekać i jak, w każdej rasie długowłosej, zapracować. W praktyce wymaga to od właściciela systematycznego szczotkowania i kąpieli. Dorosły beardie zajmuje ok.2 godz cotygodniowego szczotkowania i przeciętnie raz na 1,5 miesiąca kąpieli, która wraz z suszeniem zajmie ok.4 godz. Zaniedbania pielęgnacji sierści w tej rasie kończą się skołtunieniem włosa i problemami skórnymi. Wynika z tego jasno, że nie jest to pies dla osób, które nie podejmą się tego wysiłku
Starannie odchowany i wypielęgnowany bearded, wpatrzony z miłością we właściciela to nieustanna radość dla wszystkich, którzy mogą go podziwiać. Bez względu na to, czy jest uczestnikiem konkurencji wystawowych, czy tylko pełnoprawnym członkiem ludzkiej rodziny...... o prawdziwej wartości psa świadczy jego oddanie i miłość, jaką obdarowuje...bezinteresownie...nas – ludzi.
Te cechy bezdyskusyjnie Bearded Collie niesie w darze człowiekowi.......

Beardie piękne! Beardie cacy!
Proszę, nie noś go na tacy.
Bo pod futrem - krew pastucha,
charcie ciało, piękno ducha!

Kiedy zajrzysz w beardie oczy
obraz przodków Cię zaskoczy,
gdzie wśród pól i Szkocji skał
jego pradziad dzielnie gnał.......
Jeżeli chcecie znać hodowlę Royal Canin, znajdziecie je na royalcanin.pl .


Pozdrawiam i zapraszam na inne BLOGI!!


 
Długość życia: 12-15 lat
Pies wzrost: 53-56 cm
Pies waga: 24-25 kg
Suka wzrost: 51-53 cm
Suka waga: 21-22 kg

wtorek, 26 lipca 2011

Beagle

Dane ogólneDługość życia: 12-17 lat
Pies wzrost: 33-40 cm
Pies waga: 12-15 kg
Suka wzrost: 33-40 cm
Suka waga: 10-13

Psy tej rasy niezwykle dużo szczekają, nienadają siędo Bloku.
Mają łatwą do pielęgnacji sierść i niskie koszty utrzymania, za to wysoką aktywność fizyczną.



Opis rasy:
Beagle jest inteligentnym przedstawicielem psów myśliwskich – gończych. Pochodzi z Anglii. Psy tej rasy wyhodowano w VIII wieku po to, aby samodzielnie wyszukiwały i tropiły zwierzęta w lesie. Uwielbiają szukać zawsze i wszędzie w zespole pobratymców. Nie znoszą samotności i nieróbstwa.
Beagle można polecić osobom dojrzałym, które kochają psy, mają dla nich dużo czasu i cierpliwości. Optymalne warunki, to domek jednorodzinny z dobrze ogrodzoną działką, gdzie zawsze ktoś jest. To nie jest rasa dla zapracowanej rodziny z małym dzieckiem, mieszkającej w centrum miasta. Beagle nie mogą nic nie robić. Nie powinno się ich zostawiać samych w domu, który nie ma wyjścia na ogród.
Beagle jest piękny. Uroczy, wesoły, wdzięczny, pogodny, zawadiacki, odważny, inteligentny, do tego niewysoki, o krótkiej sierści i rozumnym spojrzeniu.
Te wszystkie cechy paradoksalnie mogą stać się źródłem jego nieszczęścia... Jeśli trafi do właściciela, który wie o nim tylko tyle, ile napisano powyżej.
Jego wyraźnie ukształtowany charakter, odwaga i potrzeba niezależności to cechy które potrafią sprawić właścicielom sporo kłopotów. Beagle wymaga od swojego właściciela zrozumienia jego potrzeb i partnerstwa, a nie bezwarunkowej dominacji i podporządkowania.
Zdaniem niektórych specjalistów pierwszych osiem miesięcy życia psa równa się trzynastu pierwszym latom życia człowieka. Czyli mniej więcej od narodzin do okresu dojrzewania. Roczny pies jest już w pełni rozwinięty fizycznie, umysłowo i płciowo. Jeśli był właściwie wychowywany, teraz nadszedł czas na czerpanie przyjemności z posiadania zdrowego, mądrego i ułożonego psa, który okres niefrasobliwości ma już za sobą.
Jeśli popełniliśmy wychowawcze błędy, jest jeszcze czas na ich naprawienie. Ale nigdy nie czyńmy tego zbyt radykalnie. Pies przyzwyczaił się już do pewnych reguł, potrzebuje czasu, żeby zrozumieć zmiany w naszych reakcjach. Jest odporniejszy na choroby, mniej narażony na urazy. Nadal należy mu się nasza troska i opieka, by żył długo i szczęśliwie.
Chociaż uważa się go za psa predestynowanego do życia w złaji, beagle może być bardzo szczęśliwy jako pies domowy, pod warunkiem jednak, że zapewni się mu odpowiednią ilość aktywności fizycznej. Beagle jest psem niezwykle ciekawskim i zawsze gotowym, by sprawdzić, co jest za ogrodzeniem, dlatego spacery są ważną zmianą otoczenia.
Inteligentne, bardzo chętne do zabawy i do partnerowania swemu panu. Ich charakter opisuje się często jako połączenie silnej osobowości i myśliwskiej natury, co sprawia, że gdy tylko będzie miał tylko taką możliwość, na pewno sam chętnie wybierze się na spacer. Dlatego mocne, wysokie ogrodzenie oraz cierpliwy właściciel są tak istotne. Jako psy przystosowane do życia w złaji, beagle uwielbia towarzystwo i nie lubią być zostawiane samotnie. Z tego powodu nie nadaje się dla rodzin, które opuszczają dom na dłużej niż dwie, trzy godziny.
Mimo iż beagle jest z natury przyjazny, nie oznacza to, że będzie cierpliwym asystentem i towarzyszem dla małego dziecka. Pies potrzebuje czasu właściciela przeznaczonego wyłącznie dla niego, a w domach z małymi dziećmi główna uwaga rodziców poświęcana jest właśnie im. Beagle będzie czuł się odtrącony, niechciany i w konsekwencji bardzo nieszczęśliwy. Pies tej rasy może być polecany dla rodzin ze starszymi dziećmi (10-12 lat i więcej).
Dorosły beagle mierzy 33 - 40 cm i może być umaszczony jasno-żółto i biało lub tricolor. Wzorzec rasy nie określa maksymalnej wagi, jednak dieta psów powinna być pod kontrolą ze względu na tendencję do tycia.
Beagle nie wymaga skomplikowanych zabiegów, tym niemniej staranna pielęgnacja i co najważniejsze regularne, codzienne ćwiczenia (co najmniej jedna godzina dziennie) są nieodzowne dla zdrowia i dobrego samopoczucia psa., Beagle lubią domowy komfort i poświęcaną mu uwagę, są najszczęśliwsze gdy mieszkają w domu razem ze „swoją" rodziną. Oczywiście złaję można trzymać w osobnym pomieszczeniu. Wszystko jest kwestią preferencji i osobistego wyboru właścicieli. Ważne jest także, by jeszcze przed zakupem psa wiedzieć, czego oczekuje się od beagla i co będzie my w stanie w nim zaakceptować.
Poniższe pytania pozwolą ci odpowiedzieć sobie na pytanie, czy beagle jest odpowiednim psem dla ciebie.
- Beagle nie lubią być pozostawione same sobie i szybko się nudzą. Czy będzie w domu ktoś, kto przez większą część dnia dotrzyma psu towarzystwa?

- Twój ogród musi być dobrze ogrodzony, jeśli zamierzasz mieć beagla. Czy twój ogród jest bezpieczny?
- Beagle ma naturę psa myśliwskiego. Czy jesteś w stanie zaakceptować i poradzić sobie z instynktem psa, jeśli czasami może to oznaczać, że nie przyjdzie on na wezwanie?
Beagle jest psem dosyć zdecydowanym i psotnym. Np. uchylona furtka będzie zapewne wspaniałą okazją do zwiedzenia okolicy, powstaje więc pytanie, czy wszyscy członkowie rodziny będą zawsze czujni i nie będą stwarzać sytuacji, gdy pies może polecieć do kumpli?
- Beagle jest psem bardzo aktywnym. Czy ty i twoja rodzina jesteście także wystarczająco aktywni?
Być może zapoznałeś się ze standardami rasy, ale to jeszcze nie gwarancja, że twój pies te standardy będzie spełniał. Nie ma psów idealnych, ale dobrze jest móc porozmawiać z hodowcą o słabościach i "mocnych stronach" psa. Miejsce zakupu psa powinno być gruntownie przemyślane i aby uniknąć rozczarowań i nieszczęścia jedynym słusznym rozwiązaniem jest zakup szczeniaka z dobrej, sprawdzonej hodowli.
Hodowle Royal Canin :
 
Xandrina FCI
Jadwiga Szulc
Kujawsko-Pomorskie
501961082, xandrina@wp.pl
Red Pond
Barbara Gawrońska
Kujawsko-Pomorskie
0566786580, red_pond@o2.pl
 
Big White
Barbara Zimoląg
Mazowieckie
601 777 640, big.white@poczta.fm
 
Spod Rudnowskich Lasów
Róża Kobiałko
Lubuskie
0 68 356 16 29, roza47@buziaczek.pl
Leo Libra
Monika Berger
Małopolskie
506 027 963, hodowlaleo@interia.pl
W hodowli psy rasy mops, yorkshire terrier, beagle, szpic, shiba, biały owczarek szwajcarski, siberian husky, cavalier king charles spaniel oraz west highland white terrier.
 
Opolskie Pupilki
Agnieszka Grodzka
Opolskie
884101835, pupilki@poczta.fm
 
Lillasan
Lilianna Chruszcz
Podkarpackie
509 34 34 00, liliannach1@gmail.com
W hodowli psy rasy yorkshire terrier i beagle.
 
Topaz Złocisty
Aleksandra Kufel
Pomorskie
609 046 258, aleksandra.kufel@poczta.onet.pl
W hodowli psy rasy beagle, pinczer miniaturowy oraz yorkshire terrier.
 
 
 
 
 
Pozdrawiam.!
 
 

poniedziałek, 25 lipca 2011

Aninmilli.pl

Zapraszam serdecznie do zalogowania sie na tej stronie. Możesz tam zaopiekować się swoim wirtualnym zwierzakiem.! Masz do wyboru 4 rodzaje/rasy psów i kotów. Możesz je karmić, bawić się z nimi, ubierać je, chodzić do weterynarza itp. Ja mam tam konto : Z Buzerkiem, moim POlskim Owczarkiem Nizinnym.

<script type="text/javascript" src="http://animili.pl/widget/339602/%22%3E%3C/script>
Pozdrawiam.!!

sobota, 2 lipca 2011

Co zabrać ze sobą na długi spacer?

Większość osób  na pewno to wie. Ale my napiszemy Wam tu wszystko w punktach.
1. Obroża- każdy pies powinien mieć obroże odpowiednich rozmiarów. Nie może być zaduża, ani za mała. Najlepiej, gdyby miała zawieszkę z adresem, wrazie, gdy pies by nam uciekł. Zaleca się też czip.







2. Smycz- są trzy rodzaje smyczy : zwykłe, automatyczne i treningowe.
- Smycze zwłykłe są to smycze wykonane z materiałów lub rzadko wstąg. Są średniej długości. Mogą być również smycze zwykłe skórzane.
- Smycze automatyczne są to smycze zwykle długie, zrobione z ciękiej "gumy" , wstążki lub sznurka. Można uregulować jej długość.
- Smycze treningowe : Smycze , które są bardzo długie. Używane są najczęściej do Agilitów, gdyż są do tego przeznaczone.











3. Szelki- Zawsze warto mieć ze sobą szelki, wrazie, gdy obroża nam się przerwie itp. Szelki regulowane są najlepsze. Wzraz z wzrostem psa szelki przy naszej pomocy się powiększają.




4. Woreczki - Do zbierania psiego kału. Odpowiedzialny właściciel napewno by je wziął ze sobą. Zdjęcia są w poprzednich postach.
5. Przenośna butelka-  Kiedy nasz piesek będzie chciał pić, zawsze lepiej mieć przy sobie przenośną butelko-miskę.


6. Odpowiednia ilość jedzenia
Pozdrawiam!
Zapowiedź następnego postu :
Nowa rasa : Beagle!!!

piątek, 1 lipca 2011

Basset Hound

Dane Ogólne :
Długość życia: 11-14 lat
Pies wzrost: 33-38 cm
Pies waga: ok. 33 kg
Suka wzrost: 33-38 cm
Suka waga: ok. 29 kg
----------------------------


Psy rasy Basset Hound mają łatwą do pielęgnacj sierść. Nie są drogie w utrzymaniu. Są przyjazne dziecku i mają dobre kontakty z właścicielem.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Opis rasy:
Basset hound jest wyjątkowo upartym indywidualistą, za łapówkę zrobi wszystko. Słuch ma wybiórczy – słyszy tylko to co chce a nie to co my chcemy. Basset ma małe chęci do przyswajania komend, owszem, może się nauczyć wszystkiego, ale tylko gdy w danym momencie ma na to ochotę. Nauką szybko się nudzi. Przy ułożeniu basset hounda jedynym sposobem jest anielska cierpliwość a przede wszystkim konsekwencja. To czego się nauczy, będzie pamiętał do końca życia, nigdy już tego nie zapomni.

Polecany dla ludzi o zrównoważonym charakterze, którzy potrafią konsekwentnie i systematycznie wprowadzać elementy wychowawcze w życiu codziennym. Nie jest polecany dla osoby która wcześniej nie miała psa.
Raczej nie wybiera jednego z rodziny, kocha wszystkich ludzi i bardzo ich towarzystwa potrzebuje. Jest bardzo przyjacielski. Przy zmianie właściciela, nawet dorosły osobnik szybko zapomni o poprzednim domu i natychmiast w nowym się zaaklimatyzuje.

Jest to pies, który uwielbia dzieci i to bardzo, potrafi być niesamowicie cierpliwy !!! Ale jest to jednak tylko pies i jak w przypadku każdej innej rasy, wszystkie zabawy z dzieckiem powinny się odbywać pod okiem rodzica.
Doskonale czuje się w stadzie. Szczęśliwszy jest gdy ma na co dzień towarzystwo drugiego psa. Basset jest skory do ucieczek - puszczony ze smyczy może uciec, ale nie dlatego, że nas nie kocha, tylko dlatego, że poczuje trop. Na ogół wraca w to samo miejsce z którego zbiegł jeśli czynniki niezależne od niego mu w tym nie przeszkodzą (kradzież psa, potrącenie przez samochód itp… )

Kradnie jedzenie. Pakuje się do łóżka. Ślini się, pluje i chrapie.
Potrafi długo załatwiać się w domu. Ma intensywny psi zapach. Ma bardzo obfite sezonowe wylinki. Osobnik agresywny jest wyłącznie wynikiem złego wychowania przez właścicieli.
Pies bardzo silny, wytrzymały fizycznie, lecz nie wolno go forsować w okresie młodzieńczym i starczym ze względu na możliwość przeciążenia jego stawów. w okresie intensywnego wzrostu wskazane jest wprost ograniczenie mu ruchu.
Pies nadaje się za równo do domu z ogrodem jak i do blokowisk, lecz lepiej czuje się na świeżym powietrzu niż przy kaloryferze. Szybko polubi podróże autem.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
Hodowle polecane przez Royal Canin :
Unita
Teresa Rupniewska
Dolnośląskie
075 752 15 84, 604 107 382, art_unita@op.pl
-------------------------------------------------------
Od Janusów
Jacek Janus
Kujawsko-Pomorskie
056 68 68 306, 510 282 258, jacek.janus@wp.pl
--------------------------------------------------------
Emily Day
Marzanna Bogucka
Śląskie
605 422 421, marzanna.b@poczta.onet.pl
---------------------------------------------------------
Pozdrawiam!
Zapowiedź następnego postu :
Obroża, smycz, szelki - czyli podstawowe wyposażenie na spacer.