czwartek, 30 czerwca 2011

Wprowadzanie nowej karmy do diety psa.

Załóżmy, że do tej pory karmiliśmy naszego psa Pedigree, ale po przeczytaniu postu o karmach, mamy zamiar zmienić mu karmę na Royal Canin. Jak trzeba to zrobić, żeby uniknąć efektów ubocznych (utrata apetytu, biegunka) ? To proste! 7-dniowy system Royal Canin!!!! W 7 dni nasz zwierzak będzie jadł karmę bez efektów ubocznych! Rys. pod.

I tak właśnie to działa. Zaufajcie nam ;)
U mnie zadziałało, i zapewniam was, że u was też poskutkuje!
Zapowiedź kolejnego postu:
Alaskan Malamute - czyli nowa rasa na naszym BLOGU !

Akita

Naszą nową rasą jest Akita. Poprawka: Naszą nową rasą NA TYM bloogu jest Akita. Akita jest rasą MAXI. Pies waży do 40kg, suka natomiast do 30 kg. Psiaki tej rasy żyją odo 15 lat. Miękka sierść tych psów nie jest trudna do pielęgnacji, a raczej przeciętna, tak samo jak koszty i aktywność fizyczna. Psy te są dobrymi stróżami. Polecane hodowle przez Royal Canin:
Namitori
Jan Pazgan
Dolnośląskie
606 37 22 23, namitori@gmail.com
W hodowli psy rast akita. Zapraszamy na naszą stronę internetową!
---------------------------------------------------------------------
Akogareno
Patrycja I Mariusz Lewandowscy
Kujawsko-Pomorskie
500 011 713, akitki@wp.pl
W hodowli psy rasy akita. Zapraszamy na naszą stronę internetową!
------------------------------------------------------------------------
Dogomania
Emilia Sobieszek
Lubuskie
068 35 25 942, 601 87 77 63, nelasob@wp.pl
-------------------------------------------------------------
Czandoria
Agnieszka I Waldemar Wiśniewscy
Wielkopolskie
691 701 635, akitki@o2.pl
---------------------------------------------------------------
+ Wyprawka Royal Canin.
Opis rasy:
CHARAKTER i WYCHOWANIE
Jeszcze bardziej niż wygląd akity zafascynować może jego charakter. Wiemy już ,ze był psem myśliwskim, że był także psem bojowym, że był obrońcą i stróżem z silnym instynktem terytorialnym i olbrzymią nieufnością do wszystkich istot spoza swojego stada. Wiemy także, że bardzo silnie przywiązuje się do swojej rodziny, szczególnie zaś do jednej osoby, której przewodnictwo potrafi bezwarunkowo zaakceptować .
Trudno opisać wszelkie meandry charakteru akity w paru zdaniach. Generalnie jest to pies, o którym można śmiało stwierdzić, iż jest warunkowo udomowionym wilkiem. Dlaczego? Otóż żadne najbardziej "aksamitne" warunki, trwające wiele lat nie przekreślą w akicie umiejętności przystosowawczych, umiejętności łowczych, czy instynktu ochrony swojego terytorium przed intruzami - akita spędzi kilka lat na życiu "kanapowym" a kiedy tylko nadarzy się okazja - zapoluje, choć nigdy tego dotąd nie zrobił (wiele dzikich zwierząt w niewoli zatraca instynkty łowcze, albo zatraca możliwości fizyczne i nie ma kondycji potrzebnej do upolowania zwierzęcia).
Akita zawsze będzie miał instynkt pilnowania swego terytorium. Jego terytorium to będzie także auto, czy jakiekolwiek miejsce, gdzie jego stado będzie przebywało choćby przez chwilę. Akita nie jest psem, który szczeka bez potrzeby, potrafi przyzwyczaić się do dużego ruchu przechodniów obok swojego podwórka, jednak jeśli jakaś osoba zwolni, zacznie się rozglądać lub czekając na kogoś chodzić tam i z powrotem, akita natychmiast zacznie go bacznie obserwować, wszelkie dla niego podejrzane czyjeś zachowanie obwieści szczekaniem.
Poza szczekaniem używa szerokiej gamy dźwięków, jest gadułą i dyskutantem, ale większość dźwięków, jakie używa akita na codzień jest zarezerwowana dla własnej rodziny i stada. Tylko akita potrafi ryczeć z radości wykonując przy tym swój taniec, potrzebne są mu przy tym jakieś akcesoria-może być to zabawka ,a jeśli nie ma takowej pod "pyskiem" to złapie cokolwiek: kapeć, skarpetkę, lub nawet listek czy maleńki kawałek papierka. ). Jest to jedna z najbardziej charakterystycznych cech Akity - jego taniec radości. Niesamowite, że wiele z akit nie potrafi wykonać tego rytuału "ryczącego tańca" przy obcych osobach. Akity mają jakby dwa oblicza: jedno dla swoich inne przy obcych.
Rzadko jest wylewny i wesoło witający obce osoby, jednak przy swoim panu, nienagannie zachowa się wobec każdego. Nie wolno zostawiać go sam na sam z naszymi gośćmi, gdyż natychmiast staje się szefem i kończy się jego tolerancja - przestaje być miłym psem i zazwyczaj zamienia wszystkich obecnych w "figury woskowe" do czasu powrotu właściciela. Znam parę takich relacji, zresztą sama tego doświadczyłam i zapewniam jest to jedno z najbardziej niesamowitych przeżyć - akita wtedy jest tak sugestywna i stanowcza, iż nie znam nikogo, kto by się odważył temu sprzeciwić.
Ponieważ dorosła akita to pies pokaźnych rozmiarów i z jeszcze większymi możliwościami niż jego wielkość na to wskazuje, musi być odpowiednio socjalizowana i szkolona w zakresie posłuszeństwa, tak by zawsze na przywołanie wracała, inaczej niemożliwe będzie w przyszłości spuszczanie akity ze smyczy. Ponieważ akity w swym charakterze mają silnie wpisany instynkt dominacji (niejako "wiedzą", że ten który rządzi ma najwięcej przywilejów, choć też i obowiązków) trzeba bardzo zdecydowanie i starannie uzyskać nad nim dominację i stać się mądrym i konsekwentnym przewodnikiem.
Akita bierze życie bardzo na serio, i bardzo je szanuje, tak swoje własne jak i tych, których kocha. Natomiast intruza, czy ofiarę łowów traktuje bezwzględnie i bez cienia litości. Hierarchia stada raz ustalona jest u akity święta, niemniej jednak w sytuacji zmiany stada hierarchia zaczyna być ustalana na nowo.
Akita doskonale odczytuje mowę ciała człowieka, czy zwierzęcia ,na którym skupi swą uwagę, można powiedzieć, że jest świetnym psychologiem i strategiem, co daje mu niesamowite wręcz możliwości przystosowawcze, potrafi obserwować czyjeś zachowanie i rozszyfrować czyjeś intencje.
Jako szczeniak akita jest ostrożny i musi się dokładnie zapoznawać z nowościami, zanim zacznie swobodnie zachowywać się w nowych sytuacjach, czy wobec nowo poznanych osób, czy innych zwierząt. W szczenięctwie pod okiem matki, czy w towarzystwie rodzeństwa, czy tez ludzkiego przewodnika uczy się bardzo szybko, dzięki wrodzonej ostrożności, a także dużej uwadze skupionej na nowościach i wielkiej wrażliwości na nieprzyjemne doznania. Zazwyczaj po jednej próbie zapamiętuje, co jest przyjemne i co się opłaca, a co nie. Trzeba z nim postępować bardzo stanowczo i zarazem delikatnie, karcenie trzeba ograniczyć do potargania za fałdę skóry na karku (podobnie, jak to czyni psia matka),można równocześnie z tym użyć słownej reprymendy, np. nie ruszaj i to wystarcza małemu akicie by więcej nie próbował np. brać do pyszczka i podgryzać niedozwolonych przedmiotów. Dobrze też zaraz po takim skarceniu dać mu jego zabawkę (akita powinien mieć liczne zabawki "akcesoria" i szybko nauczy się używać swoich rzeczy i nie będzie niszczył tych, które przynależą człowiekowi). W przyszłości wystarczy słowna reprymenda na jakieś niepożądane zachowanie wydana stanowczym głosem. Bardzo istotne jest by zdawać sobie sprawę, "czym skorupka za młodu..". Niedopuszczalne jest wieczne stosowanie do szczeniaka "ciućkania" i rozczulania się nad wszystkim i co chwilę żałowania pieska oraz nagradzania i wybuchów radości tylko na jego szczenięce zachowania. Od malca od akity już trzeba wiele wymagać, stawiać mu różne zadania i chwalić, kiedy je wykona dobrze.
Akita może być wspaniałym towarzyszem człowieka i przyjacielem całej rodziny, może wspaniale znosić towarzystwo obcych dla niego ludzi, naszych znajomych, a nawet tych, których dopiero poznajemy. Akita może zachowywać się bardzo dostojnie w towarzystwie obcych psów i nie zaczepiać ich do ataku, może zaprzyjaźnić się z wieloma innymi, obcymi mu nawet psami, może żyć w wielkiej komitywie z kotem, a także z wszystkimi zwierzakami, które odpowiednio mu przedstawimy, może być niezwykle tolerancyjny i delikatny wobec nawet malutkich dzieci, a z większymi bawić się bez uczynienia im krzywdy. Trzeba tylko umieć go dobrze wychować, a podstawą dobrego wychowania akity jest znać podstawy behawioryzmu i samemu umieć jasno, czytelnie przekazać akicie tę wiedzę.

Stosunek do dzieci - wszystko zależy od tego, czy w wczesnym szczenięctwie akita miał kontakt z dziećmi, no i jaki był to kontakt, także bardzo wiele zależy od rodziców dzieci, od ich zdolności wychowawczych. Ci, którzy umieją wychowywać konsekwentnie dziecko, będą także umieli wychować akitę i dobrze pokierować wzajemną relacją dziecko - akita. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że nie wolno zostawiać akity sam na sam z dziećmi i ich kolegami, gdyż większość dzieci akita traktuje niżej w hierarchii, będzie kochał "swoje" dzieci i będzie się nimi opiekował, a kolegów swoich podopiecznych może potraktować jak intruzów i stanowi dla nich potencjalne niebezpieczeństwo.

AKITA NIE JEST PSEM DLA KAŻDEGO
Należy zdawać sobie sprawę z tego, że tak dynamiczny w działaniu pies nie jest psem dla każdego. Właściciel musi wykazać się żelazną stanowczością, pewnością siebie, oraz logiką w postępowaniu. Być upartym o wiele bardziej niż akita, a czasem tak samo jak akita szybko i bezkompromisowo zareagować . Należy pamiętać, że akity doskonale poznają i "czują" intencje ludzi i potrafią rozszyfrować fałsz, pod przykrywką sympatii do nas i mogą taką osobę nawet próbować zaatakować. Proszę pamiętać, że akita nie pozna się na żartach obcych ludzi a zawłaszcza dzieci.
Trzeba zdawać sobie sprawę z możliwości akity , które są zapisane w jego instynktach, jest to pies niezwykle zwinny i nieustępliwy w walce i nie wolno zaniedbać jego wychowania i nie dopuszczać do sytuacji, w której akita "pokaże na co go stać". Jest psem "jednej akcji" ,pozornie leniwy i z umiarkowanym temperamentem, w momencie zagrożenia, czy rozochocony w zabawie lub łowach potrafi być niewiarygodnie zwinny i szybki, tak bardzo, że może wprawić w zdumienie każdego.
Akita zawsze będzie korzystał z okazji by zapolować, więc trzeba o tym pamiętać, by unikać zagrożenia dla dzikich , czy domowych zwierząt.
A nauczkę potrafią dać znacznie większemu od siebie intruzowi, który naruszy jego terytorium lub zrobi zamach na spokój jego rodziny.

RADY DLA KUPUJĄCEGO AKITĘ
Najpierw dokładnie przeanalizujmy, co wyżej, potem poznajmy różne hodowle, zainteresujmy się ,jak hodowca socjalizuje szczenięta, poznajmy rodziców szczenięcia, zażyczmy sobie małej eskapady z wybranym szczenięciem do pobliskiego miasteczka i zobaczmy jak się zachowuje, to wszystko jest ważne. Dowiedzmy się jak żywione są wszystkie akity w hodowli i najlepiej byśmy ich jak najwięcej zobaczyli, poznali, poobserwowali. Można poprosić hodowcę o zrobienie paru testów pod jego okiem, jak reagują na jedzonko, na siebie nawzajem itd. Podobnie powinny zachowywać się wszystkie dorosłe akity , które znajdują się w hodowli. Ważne jest też, by dokładnie zaznajomić się ze sposobem żywienia, bo kupując szczenię "kupujemy je z określonym sposobem żywienia" - i co ważne, jeśli widzimy wiele akit w danej hodowli i widzimy, iż są w świetnej kondycji , a także znamy ich wyniki wystawowe i jeśli wszystko wskazuje, że ten sposób żywienia jest sprawdzony, to nie zmieniajmy go pod wpływem rad innych właścicieli akit, czy pod wpływem weterynarza do którego pójdziemy zaszczepić naszego pupila.
Pozdrawiam :)
Zapowiedź następnego postu : Wprowadzanie nowej karmy do diety psa bez efektów ubocznych. Na podstawie doświadczeń Royal Canin.

 

Karma - Jaka najodpowiednia?

Na świecie istnieje dużo karm, firmowych (np. Chappi, Pedigree, Royal Canin, Purina), czy marketówek (np. karma z Kauflandu DANTE) . Wiele osób wybierając karmę patrzy tylko na chwyty reklamowe, co nie jest najlepsze. Dość sporo ludzi patrzy też tylko na to, żeby mieć karmę najpopularniejszą, słynącą z dobrych reklam i fajnych opakowań. Ale czy dobre reklamy, logo, czy opakowania mają coś do jakości karmy? Odpowiedź: NIE! . Weżmy pod uwagę karmę Pedigree. Reklamy? Super. Logo? Super. Karma dość popularna. Ale jest bolesna prawda. Karma Pedigree nie jest dobrą karmą dla naszego pupilka. Jest to tania "mielona parówka" jak to mówią ludzie doświadczeni. Karmiąc psa taką, i tylko taką karmą, możemy się spodziewać skróconego życia psa, co udowodniono już dawno. W doborze karmy pomogą nam weterynarze i sprzedawcy dobrych sklepów zoologicznych. Dobrych, to znaczy takich, którzy nie poddają się producentom karm, i nie okłamują ludzi, za pieniądze od owych producentów. Większość weterynarzy i sprzedawców poleca zdecydowanie karmę Royal Canin.
I tu się NIE MYLĄ. Jest to karma naprawde najwyższej jakości. Ale najwyższa jakość wiąże się z kosztami, a mianowicie : 1 kg suchej karmy Royal Canin Medium Puppy/Junior w zoologicznym w mojej miejscowości kosztuje 11 zł. 15 kg takiej karmy kosztuje ok. 250 złotych. Takie są ceny dobrej karmy. Weterynarz pomożne dostosować karmę do wieku, wagi, rasy i wielkości szczenięcia oraz zapotrzebowań (np. na energię) .
Dobrą karmą jest również Purina.
Producentem Puriny jest firma Nestle. Ta sama. co produkuje płatki dla ludzi. Purina jest karmą pomiędzy Pedigree a Royal Canin. Dzieli się na :

Purina Dog Chow
Zdecydowanie najlepsza z Puriny.

Purina Pro Plan


Purina Friskies

Purina Darling

Chappy jest taka sama jak Pedigree. Nie polecam.
POZDRAWIAM!
Zapowiedź następnego Postu:
Nowa rasa! Tym razem poznamy rasę Akita, i ciekawostki o niej!

Airedale terrier

Pierwszą w kolejności alfabetycznej rasą jest Airedale Terrier.
Jest to pies żyjący przeciętnie do 12 lat. Psy osiągają do 62 cm wzrostu. Suki natomiast, jak praktycznie w każdej rasie psów są mniejsze, i osiągają do 58 cm.  I tak samo z wagą. Psy ważą przeciętnie do 30 kg, suki do 25 kg. Jest to pies rasy MEDIUM. Jak to rozpoznawać, opowiem w kolejnych postach.  Airedale Terrier mają sierść wymagającą stałej pielęgnacji. Jest to trudny obowiązek. (jak czesać psy opowiemy w kolejnych postach). Poza tym te psy nie są trudne w utrzymaniu, i nie są kosztowne. Lubią stałą aktywność, dlatego nadają się dla ludzi Dynamicznych.  Rasa ta jest bardzo przyjazna dla dzieci, choć to zależy również od wychowania psa.  Hodowle polecane przez Ekspertów od żywienia Royal Canin :
Ruvido
Marta Kuligowska
Mazowieckie
510023280, 510023289, marta@ruvido.pl
----------------------------------------------------
Radosny Pies
Irena Gmytryk
Małopolskie
012 6233 33 99, irena.gmytryk@poczta.onet.pl
W hodowli psy rasy airedale terrier. Zapraszamy na naszą stronę internetową!
-------------------------------------------------------------------------------------
Betakaroten
Anna Jaśniak
Wielkopolskie
501 108 309, betakaroten.hodowla@gmail.com
W hodowli psy rasy: airedale terrier.
---------------------------------------------------------------------
Biorąc psa z hodowli powyższych otrzymuje się wyprawkę Royal Canin :
Coś więcej o rasie:
Airedale terier to średniej wielkości pies, znad rzeki Aire (stąd nazwa) w hrabstwie Yorkshire. Temperamentny ,odważny, ciekawski ale zdecydowanie spokojniejszy (!) niż jego mniejsi kuzyni – welsh czy fox terier. Bardzo inteligentny , pewny siebie wymaga stanowczego i konsekwentnego wychowania. Lubi przebywać z człowiekiem, bawić się z nim i pracować.
Bardzo przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny, stając w razie konieczności w jej obronie. To pies dla ludzi aktywnych i to zarówno tych bardzo aktywnych jak i tych trochę mniej aktywnych , po prostu dla tych którym się choć trochę chce – chce pobawić z własnym psem, pobiegać po lesie , poszkolić. Airedale odnajdzie się dobrze zarówno w rodzinie energicznych emerytów jak i tej z małymi dziećmi – warunek jest ten sam : trzeba mieć dla niego czas. Wybierając teriera m.in. ze względu na jego żywiołowość i wieczną ochotę do zabawy, musimy pamiętać że nie da się go włączać i wyłączać wg. naszych potrzeb. Pies musi znaleźć ujście dla swojej energii i ciekawości świata. Zwłaszcza pierwszy rok życia jest ważny, jeśli wtedy poświęcimy mu odpowiednio dużo czasu i pracy to później przez następne 10 lat będziemy zbierać żniwo swojej pracy. Wszelkiego rodzaju szkolenia będą wskazane : PT – pies towarzysz, PO- pies obrończy, dla pomocnika myśliwego odpowiednie będą : na dzikarza czy tropowca – i wszystkie inne jakie nam tylko przyjdą do głowy, wybierając bowiem airedala wybraliście państwo rasę o bodajże najszerszym wachlarzu możliwości !
Pies czy suka ?
Samiec ma w większym stopniu rozwinięty instynkt terytorialny i większą ochotę na „sprawdzanie” się z każdym inny samcem , ale przez szkolenie można w dużym stopniu opanować tę niedogodność – naprawdę nie każdy spacer musi kończyć się bójką. Samiec jeśli do czegoś dąży to bardziej w linii prostej i jeżeli naprawdę dobrze znamy swego psa to jesteśmy w stanie pomyśleć przed nim i ewentualnie zapobiec.
Suka jest pozornie bardziej spolegliwa ale ona po prostu jest inteligentniejsza od psa i kiedy nie można czegoś osiągnąć wprost będzie kombinować „boczkiem”. Jest też bardziej wylewna przy okazywaniu uczuć ale i bardziej zaborcza w stosunku do swego Pana. (Więcej o wybieraniu płci w kolejnych postach.).

Pielęgnacja.
Airedale należy do psów szorstkowłosych, nieliniejących. Ich okrywa włosowa jest wyjątkowo odporna na warunki atmosferyczne, ale wymaga odpowiedniej pielęgnacji- bez niej bowiem nawet najlepsza sierść straci swoje właściwości-zalety. Włos szorstki jest ze swej natury twardy, nie kołtuni się , nie trzyma kurzu czy błota ( wykrusza się ono). Ponieważ jednak włos ten sam nie wychodzi – pies nie zmienia sezonowo okrywy włosowej(nie linieje) trzeba usunąć samemu ów stary włos czyli poddać psa zabiegowi trymowania. Polega on na wyskubaniu martwego włosa (matowego o wyblakłym kolorze ) robiąc tym samym miejsce dla nowego-żywego : błyszczącego, twardego, wysyconego kolorem włosa. Zabieg ten przeprowadzony prawidłowo jest bezbolesny dla psa . Przeprowadza się go minimum co 3 miesiące , u psów wystawowych znacznie częściej. Podstawową pielęgnacją jest szczotkowanie przy pomocy miękkiej , drucianej szczotki (2-3 x w tygodniu) .Pomocny też będzie grzebień a jeśli będziemy utrzymywać psa w krótkiej sierści, również szczotka z naturalnego włosia, która wymasuje skórę , usunie brud i nada włosom piękny połysk. Systematyczne szczotkowanie w dużym stopniu zastąpi kąpiel , która nie jest polecana dla psów szorstkowłosych.

Zdrowie.
Wybierając szczeniaka należy zapytać czy rodzice byli badani w kierunku dysplazji tj. choroby zwyrodnieniowej obejmującej stawy biodrowe i łokciowe. Mimo iż cierpią na nią raczej rasy olbrzymie i ciężkie to wśród airedali ta przypadłość się pojawia (niejasne jest podłoże tej choroby ale zwraca się uwagę na genetykę, zbilansowaną karmą podczas wzrostu i warunki odchowu). Można też przeczytać o chorobach nerek, serca i tarczycy spotykanych w tej rasie. Generalnie jednak airedal jest rasą zdrową i bardzo odporną . W tym również odporną na ból – znane są przypadki ciężko chorego psa który nie wykazywał żadnych oznak choroby, dopiero specjalistyczne badanie wyjaśniało sprawę , często jednak za późno dla pacjenta.
POZDRAWIAM i zapraszam na kolejne posty .
Zapowiedź następnego postu :
Karma, karma, karma, czyli największy problem przy wyborze. Pomożemy Ci/Państwu wybrać, co najlepsze dla psa.

O czym będzie ten BLOG?

Witam :)
Odpowiem na powyższe pytanie. BLOG będzie o wszystkich rasach psów, o ich pielęgnacji, zabawy z nimi, karmy, oraz pomocy w różnych sytuacjach. Sama mam psa, także posty będą pisane z własnych doświadczeń. Mój piesek jest rasy Polski Owczarek Nizinny. Mimo nazwy nie jest on podobny do Owczarka Niemieckiego. PON-y mają długą sierść, i rosną (choć rzadko) do 50cm. Ale więcej o rasie dowiecie się z mojego postu o niej , także warto cierpliwie czekać :) Prowadzę jeszcze jeden BLOG, i serdecznie na niego zapraszam :)
To Link do BLOGA : http://tola8338.blog.interia.pl/  . Serdecznie zapraszam :)